BLOG

My, informatycy

Poniższy tekst proszę przyjąć z dystansem, ponieważ ma on za zadanie poprawić humor informatykom, a nie ich dołować. Przyjęte uogólnienia wiadomo, że są tylko uogólnieniami, a poszczególne punkty są moją, subiektywną i przedstawioną w krzywym zwierciadle opinią 🙂

***

Wczoraj wieczorem miałem chwilę dla siebie i postanowiłem się pozastanawiać przez moment nad ogólną charakterystyką różnych zawodów. Zainspirowany rozmową z przyjacielem, który jest pracownikiem helpdesku w dużej korporacji doszedłem do wniosku, że informatyka wcale nie jest łatwym kawałkiem chleba i – wbrew obiegowej opinii – nie dla wszystkich jest „najbardziej dochodowym zawodem”. Potem doszły moje przemyślenia i tak się zastanawiam na totalnym luzie- jaki jest sens bycia administratorem sieci czy pracownikiem helpdesku, a nawet trenerem IT (poniższe punkty w większości nie dotyczą programistów i webmasterów), skoro:

musisz być zawsze na bieżąco z technologią, której jest coraz więcej – teraz nawet pralka ma WiFi

musisz ciągle być blisko wiedzy, blisko systemów, a najlepiej spać z monitorem pod poduszką i przed zaśnięciem zamiast „baranów” liczyć pakiety danych

musisz nieustannie spędzać czas nad książkami, przy komputerze, nad schematami i fachową prasą – więc zapomnij o czytaniu czegokolwiek innego, bo jest to stratą czasu i potencjalną możliwością wypadnięcia z obiegu. Jedna książka nie na temat to 3 miesiące technologii w plecy

warto zrobić kilka certyfikatów, trochę szkoleń – to kosztuje furmankę pieniędzy, a gdy już ją zapłacisz, nauczysz się, zdasz egzamin- technologia jest już nieaktualna, bo właśnie wymyślili nową

musisz utrzymywać kontakty z ludźmi w branży, by znać inne spojrzenie na problemy- bo Twoje spojrzenie, mimo 50 letniego doświadczenia, może być niezgodne z normą ISO, ITIL albo inną „dobrą praktyką” czy procesem biznesowym

musisz wszystko testować i inwestować kupę kasy w sprzęt, który dzień po zakupie jest już nic nie warty i przestarzały

musisz być dyspozycyjny, bo jak padnie sieć o północy to wstajesz i naprawiasz. Ewentualnie śpisz dalej i rano jedziesz odebrać wypowiedzenie

praca jest mocno stresująca- odpowiadasz za DANE, które mogą dla firmy być na zasadzie: „być albo nie być dalej na rynku”. A jeśli padnie „nie być”, to i Ciebie nie ma, a dług za przewinienie pozostaje jeszcze do spłaty Twoim prawnukom

nie cieszysz się zbytnim poważaniem wśród pracowników innych działów, bo dla większości ludzi dookoła „nic nie robisz tylko siedzisz przed komputerem” lub „bierzesz kupę kasy za pięć kliknięć myszką„.

posiadana przez Ciebie wiedza jest praktycznie zawsze nieaktualna (codziennie powstają nowe systemy)

ilekolwiek byś umiał, na pewno jest gdzieś jakieś małe, chińskie, 5 letnie dziecko, które robi to lepiej i szybciej

nie możesz być ekspertem w całym IT, bo jest zbyt obszerne, a jak się zbyt wąsko wyspecjalizujesz, to „nie jesteś elastyczny” i „nie chcesz się rozwijać„: Tak, a te ostatnie 25 lat czytania książek i klikania to nie rozwój w końcu… Znalezienie odpowiedniego balansu to poszukiwania na całe życie. Jakoś nikt nie dziwi się ortopedzie, że nie zna się na sercu, a mimo wszystko dziwią się adminowi, że nie umie napisać aplikacji mobilnej dla Androida albo programiście, że nie umie skonfigurować serwera.

rok w innym zawodzie lub bezrobocia to 5 lat nadrabiania zaległości

misja?! jaka misja- doskonale wiesz, że Twoja praca to koszt dla pracodawcy i nie wnosisz absolutnie nic do jego firmy poza ułatwieniem pracy (czasem pomożesz zaoszczędzić, ale nie wytwarzasz bezpośrednio sprzedaży), a istniejesz tylko dlatego, że ludzie nie potrafią posługiwać się komputerami. I doskonale wiesz, że wywali Cię jak tylko znajdzie się jakiś automat, który zrobi to za Ciebie lub kiedy już pozna wspomniane wcześniej chińskie dziecko. Nie generujesz bezpośredniego przychodu, więc w razie kryzysu jesteś pierwszy od odstrzału (choć ja bym akurat najpierw odstrzelił inne działy, ale to na osobny artykuł:-) )

stawka- jakiej byś nie podał, znajdzie się student, który zrobi to za 50 zł albo jeszcze dopłaci (może nie zrobi tak samo i może gorzej, z mniejszym doświadczeniem, ale klienci/pracodawcy patrzą na stawki a nie jakość pracy i proponowanych rozwiązań)

I myślisz sobie- no tak, ale przecież te niesamowite zarobki w IT, te góry pieniędzy, o których pisze prasa i trąbi telewizja. Te miliardy na kontach, pełnia życia i prestiż. Pięć jachtów w garażu, odrzutowiec w ogrodzie, Rolls Royce na dachu, krokodyl w akwarium i centrum dowodzenia na strychu.

Odpowiem: może w telewizji mają te miliony (oj, mają, zwłaszcza ci, których produkują masowo w programach rozrywkowych i serialach), bo na pewno nie w helpdesku IT czy tym bardziej na tzw. pierwszej linii wsparcia. W niektórych, znanych mi przypadkach kasjer w biedronce zarabia więcej lub tyle samo co pracownik helpdesku. Różnica jest taka, że kasjer po wyjściu z pracy nie musi już o niej mysleć. I nie musi się całe życie uczyć.
Ale dla TV i prasy wystarczą dobrze zarabiający programiści, webmasterzy i właściciele firm IT, aby uznać, że cała branża IT to góra złota. Bo oni nie rozróżniają specjalizacji. Ciekawe, czy dla nich kardiolog to też to samo, co okulista? I czy pracownik państwowej przychodni jest też w jednym worku z właścicielem prywatnej kliniki?

No ale dość już gorzkich słów, bo czas na odpowiedź na najbardziej narzucające się pytanie: czemu więc pracujemy w IT, skoro to taki hardcore?

Odpowiedź jest prosta: po prostu to KOCHAMY i jesteśmy kompletnymi świrami na punkcie nowych technologii– bo innego, logicznego wytłumaczenia nie ma.
Zrozumcie więc, że jesteśmy trochę inni i nie dziwcie się, że jeździmy ze starym komputerem na wakacje, a wracamy z nowym. Nie dziwcie się, że chodzimy we flanelowych koszulach, ale nie mamy czasu śledzić nowych trendów mody, bo w czasie przeglądania katalogu ciuchów powstało właśnie 34553482034 nowych błędów w systemach, które musimy rozgryźć do kolejnego szkolenia/wizyty u klienta/spotkania na szczycie. Możemy się za to poszczycić niezliczoną ilość zalet, a to tylko kilka z nich:

Jesteśmy najlepszymi partnerami, bo musimy być cierpliwi (odpowiadać tysiące razy na to samo pytanie, na które odpowiedź jest przecież prosta;-) ).
Jesteśmy najlepszymi klientami, bo nie mamy czasu marudzić (czekają książki, VOD i maszyny wirtualne w domu).
Jesteśmy najlepszymi sprzedawcami, bo próbujemy dokładnie wytłumaczyć (patrz pkt 1).
Jesteśmy najlepszymi kumplami, bo o ile nie masz lepszego sprzętu w domu, nie będziemy Ci niczego zazdrościć
Jesteśmy na ogół w wąskiej grupie najbardziej zaangażowanych w firmę ludzi (w końcu wiemy, że jesteśmy pierwsi do odstrzału w razie kryzysu;-) )
Nie plotkujemy, nie obgadujemy koleżanek z działu księgowości (czasem obgadujemy HR, ale tylko czasem;-) ) – bo nas to nie obchodzi, kto ma dziś niedopasowane buty do fryzury – jak wspomniałem, nie śledzimy katalogów mody
Łatwo nam kupić prezent na urodziny (jakikolwiek elektroniczny gadżet będzie strzałem w dziesiątkę!)
Jesteśmy kreatywni i wymyślamy rozwiązania ułatwiające życie oraz oszczędzające czas – bo sami mamy tak mało czasu dla siebie, że oszczędzamy go gdzie tylko się da i mamy w tym wieloletnią praktykę
Nasza doba ma 30 godzin
Często mamy wiele hobby, bo jak się spędza czas non stop na jednym, to można oszaleć, jakkolwiek by się go nie kochało!
Potrafimy się bardzo szybko uczyć i przystosowywać (w końcu robimy to non stop!)